Σήμερα θα σας πω ένα παραμύθι που θυμήθηκα. Μου το έλεγε ο συγχωρεμένος ο παππούς μου. Ένας άνθρωπος σοφός, καλός, γλυκός,........ ο πιο τέλειος παππούς του κόσμου.
Ό,τι μου έλεγε, δεν ήταν απλά ένα παραμύθι. Όλες του οι ιστορίες είχαν διδάγματα. Αυτό θα το καταλάβετε κι εσείς διαβάζοντάς το. Κι αρχίζω πατροπαράδοτα:
Μια φορά κι έναν καιρό, ο Θεός απoφάσισε να κάνει μια βόλτα στην Γη. Σε κάποιο σημείο της, συνάντησε έναν χωρικό, σταμάτησε και τον ρώτησε: "Πες μου τι θα ΄θελες να κάνω για σένα"?
Ο χωρικός του έδειξε στο διπλανό κτήμα έναν πύργο και του είπε: "Και τι δεν θά ΄δινα να είχα κι εγώ ένα τέτοιο σπίτι να ζήσω μέσα με την οικογένειά μου!".
Ο Θεός που κατάλαβε πόσο πολύ ο χωρικός ήθελε ν΄ αποκτήσει αυτόν τον πύργο, του χάρισε έναν παρόμοιο.
Σε κάποια άλλη χώρα μετά λίγο καιρό, ο Θεός συνάντησε έναν άλλον χωρικό και τον ρώτησε το ίδιο πράγμα.
Ο χωρικός του έδειξε μια μεγάλη αγροικία σε ένα πλούσιο αγρόκτημα και του είπε πόσο πολύ θα ήθελε να είχε κι αυτός κάτι τέτοιο.
Και ο Θεός, του το χάρισε.
Προχωρώντας αλλού, ο Θεός συνάντησε κι έναν τρίτο χωρικό. Τον ρώτησε κι αυτόν το ίδιο πράγμα.
Αυτός όμως του απάντησε "Βλέπεις Θεέ μου αυτή την υπέροχη βίλλα μέσα στον κήπο του γείτονά μου? Γιατί αυτός να ζει τόσο καλά κι εγώ να είμαι μέσα στην φτώχεια και την μιζέρια? Δεν αντέχω, θέλω να του την καταστρέψεις!"
Τώρα τι δίδαγμα βγάζετε απ΄ αυτό το παραμύθι?
Ίσως ότι ο Θεός πρέπει ν΄ αλλάξει συναναστροφές και να μην έχει πολλά πάρε-δώσε με χωρικούς?
«Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν Θεέ μου, Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν!!!!»
Αυτά για τώρα, φιλούθκιαααααα!!!!!!!..........
