Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ......



Να θυμάσαι κάθε μέρα τα
κομπλιμέντα που λαμβάνεις.

Ξέχνα τις κακές υποδείξεις.

Να λες πάντα στα άτομα
αυτό που αισθάνεσαι
γι΄ αυτούς,
Θα αισθανθείς καλύτερα αν
το γνωρίζουν.

Κανείς δεν αξίζει τα δάκρυά
σου και τα κλάματά σου,
και αυτός που το αξίζει
πραγματικά δεν θα σε κάνει
Ποτέ να κλάψεις.

Άν έχεις έναν καλό φίλο,
βρες χρόνο να του πεις
αυτό που αντιπροσωπεύει για σένα.

Άν το κάνεις, θα κάνεις πιο
λαμπερή τη μέρα κάποιου και
ίσως
αλλάξεις την άποψή του για
την ζωή και τους ανθρώπους,
προς το καλύτερο...

Λέμε οτι παίρνει μόνο
ένα λεπτό για να καταλάβεις
ένα άτομο ξεχωριστό,
μια ώρα για να τον εκτιμήσεις,
μια μέρα για να τον αγαπήσεις,
μα στη συνέχεια έχουμε ανάγκη
μιας ζωής για να τον ξεχάσουμε..

Πες τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου
στα άτομα που δεν θα ξεχάσεις
ποτέ.

Είναι ένα μικρό συναίσθημα
που θα τους επιτρέψει να μάθουν
οτι ποτέ δεν θα τους ξεχάσεις.

Εάν δεν τολμήσεις να το πεις
ή έστω να το γράψεις ή να το στείλεις
σε κάποιον,
αυτό σημαίνει
οτι είσαι πολύ, πολύ βιαστική και
ότι ξέχασες τους φίλους σου.

Σταμάτα λίγο, αφουγκράσου και
πάρε χρόνο... να ζήσεις!

Λοιπόν? Τι περιμένεις?

Πες το σε όλα τα άτομα
που είναι σημαντικά μέσα στη
ζωή σου.
Και να είσαι σίγουρος(η) οτι κι εγώ,
δεν θα σε ξεχάσω ποτέ
γιατί σ΄ αγαπώ.

"Μην εγκαταλείψεις ποτέ
το άτομο που αγαπάς
για το άτομο που σου
αρέσει, διότι αυτό που σου
αρέσει θα σ΄ εγκαταλείψει
για το άτομο που αγαπάει".


Ο έρωτας δεν είναι ένα παιχνίδι,
είναι αισθήματα!
Κοίτα καλά
ποιός σ΄ αγαπάει και δώσε
προσοχή σ΄ αυτό το άτομο.

Πρόσεχε τα έργα σου.

Κάνε πράξη την αγάπη σου...

Αυτά για τώρα!!!
Φιλούθκιααααααα!!!.....

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2009

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.......



Έχουμε αναρωτηθεί πόσο ευγνώμονες πρέπει να νιώθουμε γι΄ αυτά που έχουμε?
Είμαστε υγιείς, και το θεωρούμε Δεδομένο.
Περπατάμε, και το θεωρούμε Δεδομένο.
Βλέπουμε, ακούμε, αισθανόμαστε, αναπνέουμε, ζούμε, και το θεωρούμε Δεδομένο.
Όμως, Τίποτα δεν είναι δεδομένο!
Η ζωή μπορεί και ανατρέπει τα πάντα. Αυτά που έδωσε απλόχερα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα πάρει πίσω ή και το αντίθετο, να μας δώσει απλόχερα ό,τι επιθυμούμε, αρκεί να πιστέψουμε σ΄ αυτό.
Δεν είναι κρίμα λοιπόν να μην της έχουμε πει ένα μεγάλο Ευχαριστώ?
Ευχαριστώ που ζω, που αναπνέω, που μπορώ και βλέπω την ανατολή και τα χρώματα στο ηλιοβασίλεμα,
Ευχαριστώ που μπορώ και περπατάω, και τρέχω και πέφτω και ξανασηκώνομαι και ξαναπροσπαθώ,
Ευχαριστώ που μπορώ κι ακούω το τιτίβισμα των πουλιών τα πρωινά και το θρόισμα των φύλλων τον χειμώνα.
Ευχαριστώ που μπορώ και βλέπω τις ομορφιές της φύσης και της θάλασσας, του ουρανού και των ανθρώπων γύρω μου.
Ευχαριστώ που νιώθω, που αισθάνομαι τις σταγόνες της βροχής στο πρόσωπό μου, που κλαίω και γελάω, που αγαπάω, που απογοητεύομαι,
Ευχαριστώ για τα καλά, και τα άσχημα, γιατί από αυτά μαθαίνω και γίνομαι πιο δυνατή, και είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μου.
Ευχαριστώ για την προστασία που έχω από τον Φύλακα Άγγελό μου, την αγάπη από τους φίλους μου.
Ευχαριστώ για την όμορφη οικογένειά μου, για την υγεία μας και την αγάπη και την ευτυχία.
Ευχαριστώ γι΄ αυτά που έχω ζήσει, που ζω και που πρόκειται να ζήσω.
Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ζωή, στους ανθρώπους που μας έφεραν στην ζωή, σ΄ αυτούς που είναι γύρω μας, που μας αγαπούν, που μας εμπιστεύονται, που μας προστατεύουν...
Ευχαριστώ κι αυτούς που δεν με συμπαθούν - για δικούς τους λόγους- ή που με μισούν...
Πάνω απ΄ όλα όμως, ευχαριστώ που είμαι υγιής και χαίρομαι τη ζωή με τα καλά και τα λιγότερα καλά της.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ…..!!!!!