Αρχικά θέλησα να γράψω κάτι για τον θάνατο.
Όμως όταν κάποιος δεν είναι λυπημένος ή στενοχωρημένος, δύσκολα συντονίζεται μ΄ αυτό το συναίσθημα.
Είμαι γεμάτη από αγάπη...
Όταν αγκαλιάζω τον γιο μου, όταν τα χέρια μου τον τυλίγουν στην αγκαλιά μου και η καρδιά του γίνεται ένα με την δική μου, δεν μπορώ να νιώσω τίποτα άλλο από αγάπη και ευγνωμοσύνη.
Όταν η μια μου κόρη με κοιτάει με μάτια βουρκωμένα, γεμάτη ευαισθησία, και θέλει να χωθεί κυριολεκτικά στην αγκαλιά μου για να βρει την γαλήνη και την ηρεμία που τόσο χρειάζεται και η αγκαλιά της γίνεται μια με την δική μου, δεν μπορώ να νιώσω τίποτα άλλο από αγάπη και γαλήνη.
Όταν η άλλη μου κόρη χρειάζεται τη συμβουλή μου μα πάνω απ΄ όλα την αγάπη μου, την γαλήνη και μια αγκαλιά γεμάτη τρυφεράδα, και οι ματιές μας και μόνο αρκούν να ενωθούν για να δημιουργηθεί αυτό που μόνο μια μάνα μπορεί να δει και να καταλάβει, δεν μπορώ να νιώσω τίποτα άλλο από αγάπη, ευγνωμοσύνη και γαλήνη και για τους τρεις αγγέλους μου.
Όταν ο άντρας μου μου λέει σ΄ αγαπώ, αυτή η λέξη από μόνη της είναι αρκετή για να δημιουργήσει την μαγεία ενός κόσμου λαμπερού που για να υπάρξει πρέπει να έχει όλα τα πιο πάνω, όπως για να υπάρχουν τα παραπάνω πρέπει να υπάρχει Αυτό!
... Τότε, και το ίδιο το σύμπαν συντονίζεται για να είναι όλα μαγικά και αληθινά!
